Mark: In de zomer van 1967 loopt mijn vader door een wijk in aanbouw in Emmeloord, het hart van de Noordoostpolder. Hij kiest de mooist gesitueerde woning uit voor zijn prille gezin. Zijn vrouw is net bevallen van hun tweede zoon (dat ben ik) in een benauwde Haagse flat. De Tweede Wereldoorlog en de watersnoodramp liggen ver achter hen. Nu verlaten ze ook de randstad met haar woningnood voor een ruime doorzonwoning in de polder, waar mijn vader gaat werken in een moderne interieurzaak. Het huis aan de Drostlaan met de drie kinderkamers was ‘precies goed’. Na 25 jaar werk en 25 jaar pensioen wonen ze er nog steeds. Maar steeds vaker vraagt mijn vader aan mijn moeder: ‘Waar zijn we – zijn we nu thuis?’
Mijn fotoproject Het behouden huis – opvolger van Polderlichaam – is een intieme zoektocht naar het eigene van die vijftig jaar in een rijtjeshuis in de polder, temidden van het harde en zachte tumult van de tijd. Gefotografeerd, opgetekend en gecomponeerd door de middelste zoon.
‘Ik wil hier altijd blijven wonen’, zegt mijn moeder. ‘Zolang ik sterk blijf en jullie er zijn, is er niks aan de hand.’
